پلیاتیلن سنگین (HDPE)
به دلیل ساختار زنجیره پلیمری تبلور بالاتری نسبت به دیگر انواع پلیاتیلن دارد؛ به همین جهت ساختار فشردهتری داشته و دانسیته بالاتری دارد به همین جهت به آن پلی اتیلن سنگین میگویند. دانسیته پلیاتیلن سنگین بین ۰.۹۵ تا ۰.۹۷ گرم بر سانتیمتر مکعب میباشد. زنجیرههای مولکولهای پلیاتیلن سنگین دارای شاخههای جانبی کمی هستند و بنابراین امکان نزدیک شدن زنجیرههای مولکولی به یکدیگر و تشکیل بلورها وجود دارد.
پلی اتیلن سنگین بسته به وزن مولکولی زنجیره پلیمری کاربردهای بسیار متنوعی دارد. گریدهای با وزن مولکولی پایینتر جهت فرایند تزریق استفاده میشوند و در تولید انواع قطعات تزریقی مانند وسایل آشپزخانه و اسباببازی و ... کاربرد دارند. گریدهای با وزن مولکولی بالاتر جهت تولید فیلمهای پلیمری و ظروف بادی جهت بسته بندی به کار میروند. گریدهای با وزن مولکولی بالاتر برای تولید لولههای پلیاتیلن جهت انتقال آب سرد برای مصارف شهری و کشاورزی کاربرد دارد.
پلیاتیلن سبک (LDPE)
بر خلاف پلیاتیلن سنگین، شاخههای جانبی بیشتر و بلندتر بوده و فاصله زنجیرههای مولکولی از یکدیگر بیشتر بوده و بنابراین میزان تبلور کمتر و دانسیته نیز کمتر است. دانسیته پلی اتیلن سبک بین ۰.۹۱ تا ۰.۹۳ گرم بر سانتیمتر مکعب میباشد. پلی اتیلن سبک بیشتر برای تولید فیلمهای پلیمری به کار میرود.
پلی اتیلن سبک خطی (LLDPE)
با اضافه کردن کومونومر بوتن نرمال به اتیلن در هنگام فرایند پلیمریزاسیون به دست میآید. این کار باعث ایجاد تعداد زیادی شاخه جانبی در طول زنجیره پلیمر میشود ولی این شاخههای جانبی طول نسبتا یکسان داشته و مقدار شاخههای جانبی بلند در طول زنجیر پلیمر کم است و زنجیره پلیمر ساختار خطی دارد؛ به همین دلیل به آن پلیاتیلن سبک خطی میگویند. پلیاتیلن سبک خطی خواص مکانیکی برتری نسبت به پلیاتیلن سبک دارد، به عنوان مثال با اضافه کردن آن به پلیاتیلن سبک میتوان فیلمهای پلیمری با استحکام و مقاومت کششی بالاتری تولید کرد.
پلیاتیلن متوسط (MDPE)
نوع ویژهای از پلیاتیلن است که به لحاظ ساختار پلیمری و دانسیته بینابین پلیاتیلن سنگین و پلیاتیلن سبک قرار دارد. اکثر پلیاتیلنهای با دانسیته متوسط دارای ساختار خطی میباشند و کاربردهای ویژهای مانند تولید مخازن بزرگ جهت ذخیرهسازی آب و ... دارند.
پلی اتیلن با وزن مولکولی بسیار بالا (UHMWPE)
نوع بسیار خاص و البته با حجم تولید و مصرف کم پلیاتیلن است که به دلیل وزن مولکولی بسیار بالا به روشهای معمولی قابل فراورش نیست و از روشهای خاصی برای فراورش آن استفاده میشود. یکی از کاربردهای آن تولید الیاف با ویژگیهای بسیار بالاست.